ΤΟ ΑΥΓΟ ΤΟΥ ΦΙΔΙΟΥ...

 

Ανακάλυψα, τυχαία πριν λίγες μέρες, ότι τα "μηλέικα νέα" έχουν αφαιρέσει το ΜΗΛΟΣ-ΤΟΠΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ21" απο τη λίστα των μηλέικων μπλογκ. Κατάλαβα ότι αιτία, αφορμή στην πραγματικότητα, υπήρξε η κριτική που έκανα στον Τ. Βενιζέλο στις αρχές του περασμένου Νοέμβρη:

Επρόκειτο για μια επιστολή εργαζομένων στην S&B με την οποία υπερασπίζονταν την εταιρεία στο θέμα που ανέκυψε με το "Πρώτο Θέμα". Έκανα παρέμβασή με σχόλιό στο οποίο παρατηρούσα ότι απουσιάζουν οι υπογράφοντες την επιστολή που ήταν ανοιχτή. Απορία μου ήταν "σε ποιους θα απευθυνθεί κάποιος που θα θελήσει να απαντήσει;". Επέμεινα ότι η παράθεση των επιστολογράφων ήταν θέμα δεοντολογίας*.

Ο Τ. Βενιζέλος έγινε έξω φρενών με αυτή μου την παρέμβαση. Μετά από ανταλλαγή 1-2 σχολίων μεταξύ μας, θεώρησε σωστό να... διαγράψει το μπλογκ μου απο τη λίστα!...

(Για την ιστορία, με διέγραψε και από "φίλο" του στο facebook, "φιλία" που ο ίδιος είχε ζητήσει... Πανικός!.)

Αν η μικρονοϊκή αυτή αντιμετώπιση ήταν μεμονωμένο γεγονός, η υπόθεση θα παρέμενε για μένα απο απολύτως αδιάφορη έως γελοία. Απόδειξη, ότι το αντιλήφθηκα τυχαία, σχεδόν δυο μήνες μετά...

Αλλά, δυστυχώς, δεν είναι έτσι....

Ο Τ.Βενιζέλος, απαντά στη δημόσια διαφωνία του με αναγνώστη των "μηλέικων νέων" με φίμωμα του λόγου του αναγνώστη γενικώς(!)- φυσικά, εκεί που μπορεί να το κάνει.

Το ανησυχιτικό, ως φαινόμενο, είναι ότι μια "διαφωνία", όσο σκληρή κι αν ήταν (και πάντως ήταν και από τις δυο πλευρές!) αντιμετωπίστηκε με "διοικητικά μέτρα" που θυμίζουν τον αλήστου μνήμης Αγ. Κουτσόγιωργα στο "δεν δικαιούσαι δια να ομιλείς!".

Η στάση αυτή, για όποιον παραμένει αρκετά νηφάλιος στους δύσκολους καιρούς που περνάμε, δεν είναι τυχαίο γεγονός. Αποτελεί δείγμα ενός σταδιακού και αυξανόμενου εκφασισμού του δημόσιου λόγου (και της δημόσιας ζωής!) που παρατηρείται στη Μήλο το τελευταίο διάστημα: Από την απειλητική επιστολή των αυτοκινητιστών προς τον Α. Καβαλιέρο ("...και ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα"!), το ύφος και το ήθος των επιστολών Βαμβακάρη για το θαλάσσιο πάρκο, τις... θεατρικές εμφανίσεις "αγανακτισμένων"στα δημοτικά συμβούλια, μέχρι την επιστολή Κ.Μακρή προς Ν.Συρμαλένιο, το νόημα είναι... "πολλά λέτε!!!" 

Και φυσικά, φέρνει στο μυαλό την περίφημη ταινία του αξέχαστου Ίγκμαρ Μπέργκμαν "Το αυγό του φιδιού" που αναφέρεται στη Γερμανία του μεσοπολέμου. Τότε, ένας ολόκληρος λαός, εξαθλιωμένος και ταπεινωμένος, δεν κατάφερε να βρει απαντήσεις στη δημοκρατία και τις ανθρώπινες αξίες. Και επέτρεψε στον εαυτό του να γίνει εργαλείο ενός παρανοϊκού που αιματοκύλησε τον κόσμο. Στις καταστάσεις αυτές, ένας "εχθρός που φταίει για όλα", κατασκευάζεται και ένας "ηγέτης που θα οδηγήσει στη λύτρωση και τη δόξα" εμφανίζεται, στον κατάλληλο τόπο την κατάλληλη στιγμή...

Και αλοίμονο σε όποιον τολμήσει να αμφισβητήσει!!!

Ας τα έχουμε κατά νου αυτά, τις δύσκολες ετούτες ώρες και ας παρατηρούμε, νηφάλια μα σε πλήρη εγρήγορση, τι γίνεται γύρω μας...

Ελπίζω πως ο Τάσος δεν κατάλαβε τί έχει κάνει. Παρ' όλο που του το είπα και τότε, το αγνόησε περιφρονητικά. Ελπίζω αυτή τη φορά να δείξει μεγαλύτερο θάρρος...

* Έψαξα στα μηλέικα νέα και δε μπόρεσα να βρω το διάλογο που είχα με τον Τάσο. Μακάρι κάποιος να τον παραθέσει εδώ ως σχόλιο, προς αποφυγή παρανοήσεων..

** Η ανάρτηση αυτή θα αποσταλεί με e-mail στα μηλέικα portal "miloslife", "info-milos" και "μηλεικα νέα".