Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2014


Κοινή Επιστολή των:

Νομάρχη Κυκλάδων  Παναγιώτη Ρήγα

Επάρχου Μήλου Παναγιώτας Καλογεράκη

Δημάρχου Μήλου Δημήτρη Ψαθά

Α.Π.5782/14.11.2002

Προς:
* Υπουργείο ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε.
   -Υπουργό ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. κα Βάσω Παπανδρέου
   -Γραφείο Γ. Γραμματέα
   -Γεν. Δ/νση Περιβάλλοντος κ. Ι. Βουρνά
   -Δνση Περ/κου Σχεδιασμού/Τμήμα Διαχ. Φυσ. Περ/ντος υπ’ όψη κας. Δ. Σπάλα
* Υπουργείο ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ
   -Γραφείο Υπουργού κ. Α. Τσοχατζόπουλου
   -Γραφείο Γ. Γραμματέα
* Υπουργείο ΓΕΩΡΓΙΑΣ
   -Γραφείο Υπουργού κ. Γ. Δρύ
   -Γραφείο Γ. Γραμματέα
*Υπουργείο Αιγαίου
   -Γραφείο Υπουργού κ. Ν. Σηφουνάκη
   -Γραφείο Γ. Γραμματέα
* European Commission
   -Environment DG - attention to
   -Mr. Nick Hanley
   -Mr. George Kremlis
   -Mr. Anast. Nychas
* Convention on the Conservation of European Wildlife and Natural Habitat
   -Standing Committee
   -Head of the Nature and Landscape Division Mr. E.F.Galiano
* Αναπτυξιακή Εταιρεία Κυκλάδων - υπ’ όψη κ. Κ. Βολτή
Κοινοποίηση:
*Βουλευτές Νομού Κυκλάδων
   -κ. Ελισάβετ Παπαζώη
   -κ. Νίκο Λεβογιάννη
   -κ. Ιωάννη Χωματά
*Γ.Γ. Νοτίου Αιγαίου κ. Μάρθα Σημαντώνη

Αξιότιμοι Κυρίες και Κύριοι,
Η Μήλος, βρίσκεται τις τελευταίες δεκαετίες σε μια κρίση που ολοένα βαθαίνει. Αυτή την κρίση, δεν πρέπει να την αφήσουμε κληρονομιά στα παιδιά μας.
Σήμερα, διαθέτουμε τους θεσμούς, την επιστημονική γνώση και τα τεχνολογικά εργαλεία να σχεδιάσουμε ένα καλύτερο αύριο.
Το μεγάλο ζητούμενο είναι η κοινή μας βούληση να αξιοποιήσουμε αυτές τις δυνατότητες.
Με την παρούσα επιστολή μας καταθέτουμε –πολύ συνοπτικά- την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί και τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε, ελπίζοντας ότι θα βρούμε ανταπόκριση από τους συμπολίτες μας, την Πολιτεία και όλους του εμπλεκόμενους, σε Ευρωπαϊκό και Διεθνές επίπεδο. Σε κάθε περίπτωση, ελπίζουμε να ανοίξει ένας διάλογος συνεργασίας, συναίνεσης και συνευθύνης.

H κρίση αφορά το αυξανόμενο ασυμβίβαστο ανάμεσα στο μέχρι τώρα μοντέλο ανάπτυξης που εφαρμόστηκε εδώ και τις ανάγκες και προσδοκίες της σύγχρονης ζωής. Χρέος μας, είναι η δημιουργία προϋποθέσεων ισόρροπης ανάπτυξης όλων των τομέων της οικονομίας (πρωτογενή, δευτερογενή, τριτογενή) που να είναι πολυμορφική, ευέλικτη, προσαρμόσιμη στις αλλαγές των καιρών.

Το υπάρχον μοντέλο στηρίχτηκε, τα τελευταία 60 χρόνια, στην εξορυκτική «μονοκαλλιέργεια». Ο κλάδος που κατά κύριο λόγο επιχειρεί να αποτελέσει σήμερα το αντίπαλο δέος είναι ο τουρισμός, ο οποίος έκανε την εμφάνισή του εδώ, πριν περίπου δεκαπέντε χρόνια. Μπορούμε να πούμε ότι περισσότερο οι τουρίστες ανακάλυψαν τη Μήλο παρά ότι η Μήλος αναζήτησε τον τουρισμό. Δειλά στην αρχή, οι τουριστικές επιχειρήσεις χρόνο με το χρόνο πληθαίνουν. Όμως, προκειμένου ο κλάδος αυτός –και όχι μόνον αυτός- να δώσει αξιόπιστες και μακροπρόθεσμες λύσεις, θα πρέπει να αντιμετωπιστούν δυο πολύ σημαντικά προβλήματα: Το πρώτο είναι εξωγενές και αφορά τις θεσμικές και πρακτικές συνέπειες της μέχρι τώρα αναπτυξιακής πορείας του νησιού:
1.   Τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που έχουν διαμορφωθεί στο παρελθόν διεκδικούν ξεχωριστή παρουσία στη συνολική διαχείριση της τύχης του νησιού.
2.   Η διασπορά, σε όλο το νησί, ορυχείων, βιομηχανικών δρόμων, σημείων φόρτωσης, και δεσμευμένων από ανενεργές άδειες περιοχών περιορίζουν καθοριστικά το ζωτικό χώρο οποιασδήποτε άλλης δραστηριότητας.
3.   Ο ισχύουσα σχετικά με τα ορυχεία και τα μεταλλεία νομοθεσία που είναι καταστροφική για την αειφορική διαχείριση της γης.
4.   Η ύπαρξη, από το 1981, ειδικού χωροταξικού που έχει συνταχθεί στα μέτρα και τις ανάγκες της εξορυκτικής δραστηριότητας, αφού διαθέτει σ’ αυτή το 80% περίπου της συνολικής επιφάνειας του νησιού.
5.   Η σοβαρή υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος από την ανεξέλεγκτη χρήση του ως πλουτοπαραγωγικού πόρου, ως χώρου εναπόθεσης στείρων, διάνοιξης δρόμων, εγκατάλειψης ολοκληρωμένων εκμεταλλεύσεων, ρύπανσης από σκόνη.
6.   Η σοβαρή υποβάθμιση του δομημένου περιβάλλοντος  -και από τους κατοίκους- που με τα χρόνια έχει απολέσει τα κυκλαδίτικα χαρακτηριστικά του.
7.   Η έλλειψη βασικών έργων υποδομής όπως αποχέτευση, ύδρευση, μεταφορές, ενέργεια κλπ.
Μέχρι λίγα χρόνια πριν, η σταδιακή υποβάθμισή του περιβάλλοντος, η υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, και το ερώτημα «ως πού θα φθάσουμε;» απασχολούσε ελάχιστους. Και αυτούς, με τρόπο νεφελώδη και μοιρολατρικό, μια που τα μέχρι τώρα οφέλη δεν ήταν καθόλου ευκαταφρόνητα: Από τον πόλεμο και μετά, χάρη στην εξόρυξη, η Μήλος απέφυγε τη μαζική μετανάστευση και τη μεγάλη φτώχια. Οι κάτοικοι εξασφάλισαν και πολλοί εξασφαλίζουν ακόμα το μεροκάματό τους είτε από τις εταιρείες του κλάδου είτε από άμεσα ή έμμεσα εξαρτώμενες επιχειρήσεις: τους εργολάβους, τους προμηθευτές, τους μεταφορείς, τη διαμονή εξωτερικών συνεργείων σε δωμάτια και ξενοδοχεία κα.

Το δεύτερο πρόβλημα του τουρισμού είναι εγγενές και αφορά τη «φιλοσοφία» στην οποία βασίζεται και που δεν είναι άλλη από την ερασιτεχνική, απρογραμμάτιστη, ανεξέλεγκτη, χωρίς συγκεκριμένους στόχους, με έλλειψη εσωτερικής συνεργασίας και συνοχής, με τάση για υπερεκμετάλλευση του περιβάλλοντος και στόχο το γρήγορο κέρδος ενάσκηση του επαγγέλματος. Κοντολογίς, του μαζικού, φτηνού και ήδη σε έντονη ύφεση παγκόσμια μαζικού τουρισμού. Πρέπει να αντλήσουμε γρήγορα και αποφασιστικά τα διδάγματα αυτής της ύφεσης και να μελετήσουμε με προσοχή τις νέες προοπτικές του εναλλακτικού-αειφορικού τουρισμού που αναδύεται δυναμικά.

Δευτερογενώς, η κρίση δεν περιορίζεται σε στενά οικονομικά πλαίσια:
Η χρόνια εξάρτηση της τοπικής κοινωνίας από τους όρους επιβίωσής της, την οδήγησε σε αποξένωση από τις παραδοσιακές της αξίες και ασχολίες, την πολιτισμική της κληρονομιά, τη συλλογική της συνείδηση και μνήμη.
Η εντυπωσιακή αγωνιστικότητα και η ενότητα που καταγράφεται όταν οι κάτοικοι αισθανθούν ότι απειλείται ακραία η ποιότητα της ζωής τους, δίνει γρήγορα τη θέση της στην παραίτηση και τη μοιρολατρική άποψη ότι «τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει».
Η έλλειψη βασικών έργων υποδομής, δεν αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα μόνο για την προσέλκυση σοβαρών τουριστικών επενδύσεων αλλά στερεί τους κατοίκους από βασικές υπηρεσίες υγείας και ποιότητας ζωής.
Αυτά και άλλα αποτελούν το ψυχο-κοινωνικό κόστος της μέχρι τώρα πορείας μας -σε συνδυασμό, βέβαια, με την εισβολή, τα τελευταία είκοσι χρόνια, του καταναλωτικού τρόπου ζωής.
Παρ’ όλα αυτά, ή μάλλον εξ αιτίας όλων αυτών, στη συνείδηση των κατοίκων είναι κυρίαρχη σήμερα η πεποίθηση ότι «δεν πάει άλλο, η Μήλος χρειάζεται ισόρροπη ανάπτυξη».
Η μόνη σοβαρή μέχρι τώρα προσπάθεια που δρομολογήθηκε ήταν η απόπειρα αναθεώρησης του ισχύοντος χωροταξικού. Όμως ο συσχετισμός των δυνάμεων κατά τη σύγκρουση των συμφερόντων, οδήγησε την προσπάθεια σε ναυάγιο και την υπόθεση στο αρχείο του ΥΠΕΧΩΔΕ.

Η λύση που από πουθενά δε αναμενόταν, φάνηκε όταν το 50% περίπου του νησιού, όλη η Δυτική Μήλος, εντάχθηκε στο Μεσογειακό δίκτυο Natura 2000.
Η γεωμορφολογία, τα υπέροχα φυσικά τοπία, τα σημεία αρχαιολογικών ευρημάτων (110 σε όλο το νησί μέχρι τώρα!), η σπάνια χλωρίδα και πανίδα, κάποια απειλούμενα είδη, «πρέπει να προστατευτούν και να αναδειχθούν μέσα από προγράμματα αειφορικής ανάπτυξης».

Η σημασία που έκρυβε αυτό το γεγονός, δεν κατανοήθηκε από την τοπική κοινωνία, η οποία δεν αναγνώρισε τις δυνατότητες και τις προοπτικές που μπορούν τώρα να ανοιχτούν και την αλλαγή που μπορεί να προκύψει στο συσχετισμό των δυνάμεων.
Αλλά και για την Πολιτεία αποτέλεσε μια δύσκολη υπόθεση και έκανε εξ’ αρχής δυο βασικά λάθη:
Το ένα ήταν να προβάλλει ως βασική αιτία προστασίας του περιβάλλοντος τη ληξιπρόθεσμη απαίτηση (που προκύπτει από τις σχετικές δεσμεύσεις της χώρας) διατήρησης της Οχιάς της Μήλου. Ενός ζώου βεβαρημένου με αρνητικούς συνειρμούς, τόσο για συμβολικούς όσο και για πραγματικούς λόγους. Αυτό, αποτέλεσε γρήγορα αντικείμενο εκμετάλλευσης, μύθων και παραπληροφόρησης που κάποιους τους βόλευε και κάποιους τους έπειθε.
Το δεύτερο αφορούσε την «οπτική γωνία» από την οποία είδε την όλη υπόθεση, η οποία την οδήγησε σε λανθασμένες επιλογές και μη βιώσιμες λύσεις.

Όπως ελπίζουμε να δείξουμε στη συνέχεια, εκτός από την πόλωση που έχει ήδη δημιουργηθεί στην τοπική κοινωνία, οι παραπάνω επιλογές απειλούν να τινάξουν στον αέρα μια μοναδική ευκαιρία για τη Μήλο. Δεν θέλουμε να απασχολήσουμε –προς το παρόν- τη σκέψη μας με απόδοση ευθυνών, γιατί πιστεύουμε πως υπάρχει ακόμα χρόνος και τρόπος αυτή η ευκαιρία να μη ναυαγήσει και εκεί θα εστιάσουμε όλη την προσοχή μας.

Η από δεκαετίας κήρυξη, διεθνώς, του μοντέλου της αειφορίας ως της μοναδικής διεξόδου από την πολύπλευρη κρίση που ταλανίζει τον πλανήτη μας, έχει κατοχυρωθεί στη χώρα μας συνταγματικά.
Έστω και αν κινδυνεύουμε να γίνουμε κοινότυποι πρέπει να θυμίσουμε ότι το ζητούμενο, επιγραμματικά, είναι: Προστασία του περιβάλλοντος και ανάπτυξη συγχρόνως, ήπιοι ρυθμοί και μακροπρόθεσμοι στόχοι, σχεδιασμός, παρακολούθηση, δυνατότητα προσαρμογής στις μεταβαλλόμενες συνθήκες. Είναι επίσης επαρκώς αποδεδειγμένο και καθολικά αποδεκτό, ότι η αειφορία αποτελεί μονόδρομο, αν θέλουμε να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές κάποια ελπίδα για το μέλλον, ένα πλανήτη που απέδειξε ότι δεν θα διαπραγματεύεται έπ’ άπειρον τους όρους της ύπαρξής μας.

Γνωρίζουμε επίσης ότι, παρ’ όλο που στην Ελλάδα έχει πρακτικά αγνοηθεί παντελώς, το πιο αξιόπιστο μέχρι σήμερα μοντέλο εφαρμογής αειφορικής ανάπτυξης είναι η εφαρμογή της διακήρυξης του Ριο σε τοπικό επίπεδο που ονομάζεται «Τοπική Ατζέντα 21»  και αποτελεί την αιχμή της προσπάθειας στην Ευρώπη.
Με την αρχή ότι «παρεμβάσεις τοπικού και περιορισμένου χαρακτήρα έχουν λίγες πιθανότητες επιτυχίας», η «Τοπική Ατζέντα 21» αντιμετωπίζει συνολικά τα προβλήματα και τις δυνατότητες ενός τόπου. Η επιτυχία είναι περισσότερο εξασφαλισμένη όταν, όπως στη Μήλο, δεν υπάρχουν όμορες περιοχές με διαφορετικές ή και αντίθετες επιλογές οι οποίες να επηρεάζουν τα αποτελέσματα.

Στην περίπτωση της Μήλου, δεν θα μπορούσαμε να περιμένουμε καλύτερη ευκαιρία! Αρκεί
1.    Να είχαν τηρηθεί με συνέπεια βασικοί κανόνες και μεθοδολογίες.
2.    Να είχαν γίνει σεβαστές τόσο οι αρχικές υποδείξεις των επιστημόνων της συνθήκης της Βέρνης (On-the-spot appraisal, Σεπτέμβριος 2000) όσο και την ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Μήλου που την ακολούθησε.
Παραθέτουμε εδώ κάποιες από τις βασικές πολιτικές και μεθοδολογίες που είτε αγνοήθηκαν είτε υποτιμήθηκαν για να βρισκόμαστε σήμερα μπροστά στο σοβαρό ενδεχόμενο αποτυχίας όλων των στόχων που τίθενται:

·         Εφ’ όσον η υπό προστασία περιοχή αφορά το μισό νησί, κανενός τύπου παρέμβαση εκεί δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί τοπικής σημασίας αφού κάθε παρέμβαση στο ένα «μισό» θα είχε καταλυτικές επιπτώσεις στο άλλο. Ο σχεδιασμός έπρεπε να συμπεριλάβει εξ αρχής όλη τη Μήλο. Και ο πιο κατάλληλος για την περίπτωση θα ήταν, όπως είπαμε και όπως αρχικά προτάθηκε, η υιοθέτηση μιας «Τοπικής Ατζέντα 21».
·         Κάθε είδους σχεδιασμός προστασίας και ανάπτυξης στα πρότυπα της αειφορικής ανάπτυξης έχει ως προαπαιτούμενο την εξ’ αρχής εμπλοκή της τοπικής κοινωνίας στην ενημέρωση και τη συνεργασία προκειμένου αυτή να τον αποδεχτεί, να τον υιοθετήσει και να αναλάβει ηγετικό ρόλο στο σχεδιασμό, την εφαρμογή και τη διαχείριση των προγραμμάτων. Ο λόγος είναι ότι η αειφορία δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί με την απουσία ή την επιβολή εκ των υστέρων παρουσίας των ανθρώπων που πρόκειται να την κάνουν πραγματικότητα.
·         Κάθε πρόγραμμα εφαρμογής μέτρων προστασίας πρέπει να συνυπάρχει με προγράμματα ανάπτυξης, που απορρέουν από μελέτη του συνδυασμού των δυνατοτήτων του τόπου,  των αναγκών και προσδοκιών των κατοίκων και της γενικότερης συγκυρίας.
·         Καμιά τοπική κοινωνία δεν ανέχεται τετελεσμένα γεγονότα στο χώρο των προγόνων της.
·         Κανένας σχεδιασμός δεν μπορεί να ελπίζει σε επιτυχία όταν αποπειράται να εφαρμοστεί σε θεσμικό πλαίσιο (χωροταξικό στην περίπτωσή μας) με τελείως αντίθετες αρχές και επιδιώξεις.
·         Κανένας αειφορικός σχεδιασμός δεν έχει ελπίδες επιτυχίας αν δεν έχει προσδιορίσει ικανοποιητικά και τεκμηριωμένα τους αναπτυξιακούς του στόχους σε εξάρτηση με τις αντίστοιχες γεωγραφικές, χρονικές, χρηματοδοτικές, οικονομικές και κοινωνικές παραμέτρους.

Οι παραπάνω επισημάνσεις δεν είναι δικές μας αυθαίρετες εκτιμήσεις. Οι ειδικοί στους οποίους βασικά απευθυνόμαστε, γνωρίζουν πολύ καλά τί εννοούμε. Τις συναντάμε σε συμπεράσματα διασκέψεων1, Οδηγούς διεθνώς διαπιστευμένων οργανισμών2, Κανονισμούς και Οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Ελληνικά νομοθετήματα αλλά και στην αποκτηθείσα στην πράξη διεθνή εμπειρία.
Όπως είπαμε και πριν, το σχέδιο σύστασης της Διαρκούς Επιτροπής της Συνθήκης της Βέρνης προς την Ελλάδα, για τη Μήλο (…«1. Να υιοθετήσει μια νέα, αειφορικής ανάπτυξης πολιτική για τη Μήλο, βασισμένη στην προώθηση ενός οικολογικού τουρισμού και την προστασία των φυσικών και πολιτισμικών αξιών του νησιού. Σ’ αυτό το πλαίσιο, να προωθήσει τη διαμόρφωση μιας Ατζέντα 21 για τη Μήλο και να προσφέρει στην Τοπική Αυτοδιοίκηση την κατάλληλη τεχνική και οικονομική βοήθεια ενθαρρύνοντάς την να ηγηθεί αυτής της διαδικασίας…».) βρήκε ανταπόκριση στην ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Μήλου της 23-11-2000. Αυτό το τελευταίο, ανταποκρινόμενο, αποφάσισε ότι:
«…Συμφωνεί με τη γενική ιδέα της αειφόρου ανάπτυξης…
-Επίσης, στο σχεδιασμό οποιουδήποτε προγράμματος, βασική προϋπόθεση θα πρέπει να είναι η σύμφωνη γνώμη και η αποδοχή της τοπικής κοινωνίας…
-Συμφωνεί στην προώθηση ενός σχεδίου αειφορικής ανάπτυξης που θα διασφαλίζει το περιβάλλον και την ασφαλή διαβίωση των κατοίκων…
-Θεωρεί άμεση προτεραιότητα, τον οριστικό χωροταξικό σχεδιασμό της Μήλου, για να εξασφαλιστεί το μοντέλο της ισόρροπης ανάπτυξης που επιζητεί…
-Απαιτεί πλήρη και ουσιαστική ενημέρωση σε κάθε βήμα για το πρόγραμμα αειφόρου ανάπτυξης και για τα προτεινόμενα μέτρα, για την προστασία της Δυτικής Μήλου…».

Η Πολιτεία, με τις παρεμβάσεις της στη διάσκεψη της Επιτροπής τον Δεκέμβριο του 2000 «απονεύρωσε» αυτή την πρόταση και αγνόησε τη θετική βούληση της τοπικής κοινωνίας, πράγμα που εκτός από προσβλητικό, αποδεικνύεται και επικίνδυνο.

Ως αποτέλεσμα, έχουμε μια ιδιαίτερα σύνθετη και επικίνδυνη κατάσταση:
1.            Λόγω καθυστερήσεων απαιτείται άμεση ψήφιση προεδρικού διατάγματος που να καλύπτει τις υποχρεώσεις της χώρας με την απειλή επιβολής σοβαρών οικονομικών κυρώσεων. Το διάταγμα όμως αυτό δεν θα είναι αποτέλεσμα των διεργασιών που προαναφέραμε και το σχέδιο που προτάθηκε καταδεικνύει των λόγων μας το αληθές.
2.            Βάσει της ισχύουσας Ελληνικής νομοθεσίας, η δυνατότητα δικής μας παρέμβασης είναι πλέον πολύ περιορισμένη και γνωμοδοτικού χαρακτήρα.
3.            Το Προεδρικό Διάταγμα θα αναφέρεται αποκλειστικά στη Δυτική Μήλο δημιουργώντας έτσι όλες τις προϋποθέσεις ασυμβατότητας και σύγκρουσης συμφερόντων που, επίσης, ήδη αναφέραμε.
4.            Ενώ βασίζεται σε μια μελέτη της οποίας τα συμπεράσματα δείχνουν ως κύρια και βασική απειλή την εξορυκτική δραστηριότητα, το σχέδιο αποτελεί ένα κατάλογο απαγορεύσεων και περιορισμών κυρίως για τους ιδιοκτήτες της περιοχής, τις περιουσίες τους και τους επισκέπτες, επιλεγμένοι και αυτοί με γενικά και αόριστα κριτήρια.
5.            Αφήνει ανέπαφο το υφιστάμενο καθεστώς της εξόρυξης με μόνη επιφύλαξη την επιβολή αυστηρότερων περιβαλλοντικών όρων.
6.            Κηρύσσει τη Δ. Μήλο προστατευόμενη περιοχή και την ονομάζει φυσικό πάρκο βασιζόμενη σε ένα χονδροειδές θεσμικό πλαίσιο (το χωροταξικό του 1981) το οποίο αποδίδει στην εξόρυξη περίπου το 90% της συνολικής της επιφάνειας της περιοχής.
7.            Δεν εμφορείται από πνεύμα (αειφορίκής) ανάπτυξης και δεν υπάρχει ούτε μια λέξη που να αναφέρεται στους ανθρώπους, τις ανάγκες και τις προσδοκίες τους.
8.            Η τοπική κοινωνία έμεινε έξω από κάθε πληροφόρηση, από όλες τις διαδικασίες σχεδιασμού και αποφάσεων. Στη συντριπτική της πλειοψηφία πιστεύει ότι η όλη υπόθεση είναι «στημένη και εκ του πονηρού», ότι αποτελεί απόπειρα να χάσουν οι ντόπιοι τις περιουσίες τους είτε «για να αλωνίζει ελεύθερο το φίδι» είτε «για να μπορέσει η εξόρυξη ανενόχλητη να ολοκληρώσει την καταστροφή του νησιού, εξορύσσοντας ακόμα και πολύτιμα ή ραδιενεργά μέταλλα».
9.            Η κατάσταση είναι ακραία αφού οι κάτοικοι αισθάνονται ιδιαίτερα ανασφαλείς και απειλημένοι, δηλώνοντας και έγγραφα ότι είναι έτοιμοι να προβούν σε δικαστικούς αγώνες και δυναμικές κινητοποιήσεις.
10.         Στο τέλος Αυγούστου σημειώθηκε μεγάλης έκτασης πυρκαγιά στη Δυτική Μήλο. Δεν θέλουμε να πιστεύουμε ότι πρόκειται για εμπρησμό –θα αποτελούσε παράλογη και εγκληματική πράξη. Ούτως ή άλλως όμως, διαπιστώνουμε ότι η Μήλος συνεχίζει να απειλείται με απώλεια της μοναδικής της ελπίδας που είναι ό,τι απέμεινε από το περιβάλλον της. 


Για όλους τους πιο πάνω λόγους και το ιστορικό που εκθέσαμε
·         Είμαστε πεπεισμένοι και συμπαρατασσόμαστε απόλυτα με την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Μήλου της 23-11-2000.
·         Πιστεύουμε, όπως εξ’ άλλου και η εισήγηση των ειδικών από το Στρασβούργο με επικεφαλής τον κ. E.F.Galiano, ότι η καλύτερη επιλογή για το μέλλον της Μήλου είναι η εφαρμογή μιας «Τοπικής Ατζέντα 21», και μάλιστα για όλη τη Μήλο. Ένα τέτοιο πρόγραμμα θα αποτελεί όχι μόνο την αξιόπιστη και οριστική λύση που επιζητεί η Μήλος αλλά και ένα τολμηρό βήμα για το οποίο η Ελλάδα θα αισθάνεται υπερήφανη.
·         Διαπιστώνουμε ότι η μέχρι τώρα διαδικασία για την προστασία του περιβάλλοντος και την αειφόρο ανάπτυξη στη Μήλο βαρύνεται με σοβαρές ελλείψεις αμέλειες και ανακολουθίες.
·         Συμμεριζόμαστε απόλυτα και έχουμε τις ίδιες ανησυχίες με τους συμπατριώτες μας και αιτία δεν είναι οι ιδέες και τα οράματα της αειφορίας αλλά ο μέχρι τώρα τρόπος διαχείρισης τους.
·         Κατανοούμε την πίεση που υφίσταται αυτή τη στιγμή η χώρα μας με την απειλή σοβαρών κυρώσεων και διεθνούς δυσφήμισης και συμφωνούμε με την ανάγκη να τίθενται χρονοδιαγράμματα υλοποίησης των ειλημμένων υποχρεώσεων.
·         Δεν πιστεύουμε ότι το ζητούμενο είναι να γίνει ή να μη γίνει κάτι εδώ και τώρα αλλά, σε εύλογο φυσικά χρόνο, ότι γίνεται να γίνεται σε σωστά θεμέλια.

Πιστεύοντας ότι όλοι ανεξαιρέτως οι εμπλεκόμενοι και ενδιαφερόμενοι, και ιδιαίτερα εκείνοι απέναντι στους οποίους είμαστε πλέον υπόλογοι, θα συμφωνήσουν με τις παραπάνω επισημάνσεις μας και την ανάγκη έναρξης διαλόγου για τη θεραπεία των προβλημάτων που προέκυψαν,

ΖΗΤΑΜΕ

Την αξιοποίηση της παρ.6 του άρθρου 21 του Ν.1650/86 «Για την Προστασία του Περιβάλλοντος» και την έκδοση διετούς ισχύος μεταβατικής κοινής Υπουργικής Απόφασης των Υπουργείων ΠΕΧΩΔΕ, Γεωργίας και Ανάπτυξης. με την οποία:
1.     Θα αναβάλλεται η έκδοση Προεδρικού διατάγματος ίδρυσης Φυσικού Πάρκου Δυτικής Μήλου.
2.     Θα λαμβάνονται όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας της οχιάς της Μήλου (κατασκευή υπόγειων περασμάτων, αναδάσωση, πυροπροστασία, απαγόρευση διακίνησης φορτηγών τη νύχτα από Μάιο μέχρι Σεπτέμβριο) που θα εξασφαλίζουν τη διατήρηση της οχιάς της Μήλου χωρίς να θέτουν καθοριστικούς όρους και ρυθμίσεις για την οικονομική και κοινωνική ζωή του τόπου3.
3.     Θα υιοθετούνται όλα τα προγράμματα που έχουν μέχρι τώρα υποβληθεί στο Γ’ΚΠΣ με αντικείμενο τα παραπάνω έργα και θα αποσύρονται προτάσεις για έργα και υποέργα που θα έχουν γενικότερες χωροταξικές, οικονομικές, κοινωνικές επιπτώσεις για τη Μήλο και τους κατοίκους της.
4.     θα απαγορεύεται, για το ίδιο χρονικό διάστημα, κάθε άδεια ανανέωσης, επέκτασης ή ίδρυσης νέου ορυχείου ή ερευνών καθώς και κάθε άλλο, μεγάλης κλίμακας ή κριτικής σημασίας για την εξέλιξη της υπόθεσης έργου όπως μεγάλες τουριστικές μονάδες, μαζική δόμηση κλπ.
5.     Θα κηρύσσεται η άμεση έναρξη διαδικασιών για σύνταξη του γενικού προγράμματος «Τοπικής Ατζέντα 21 Μήλου» και για όλο το νησί, σύμφωνα με τον σχετικό Ευρωπαϊκό Οδηγό του οποίου οι γενικές κατευθύνσεις  θα πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί στα δυο χρόνια ισχύος της παραπάνω ΚΥΑ.
6.     Θα εξασφαλίζονται τα απαραίτητα κονδύλια (μέσω έργων και υποέργων στο Γ’ΚΠΣ ή άλλες πηγές) χρηματοδότησης του προγράμματος που θα περιλαμβάνει, εκτός των άλλων, την επιστημονική και υλικοτεχνική στήριξη του Δήμου  Μήλου ο οποίος θα γίνει και το κέντρο και ο φορέας της «ΤΑ21 Μήλου».
7.     Πρώτης προτεραιότητας έργο αποτελεί το Κέντρο Περιβαλλοντικής Πληροφόρησης στη Μήλο, στο κτίριο του παλιού σχολείου Πλάκας για το οποίο έχει ήδη εκδοθεί άδεια επισκευής για αυτόν ακριβώς το σκοπό και δεν υλοποιήθηκε.


Με πίστη ότι αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας απέναντι στους συμπατριώτες μας, τις μελλοντικές γενιές και την κοινή μας πατρίδα

Σας ζητάμε να κάνετε αποδεκτές τις προτάσεις μας.
ΑΝ Η ΜΗΛΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, ΟΛΟΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΜΗΛΟ

Με τιμή

Ο Νομάρχης Κυκλάδων     Η Έπαρχος Μήλου        Ο Δήμαρχος Μήλου





Σημειώσεις
1. π.χ. Συνδιάσκεψη του Bath 1998 «Πολίτες και Natura 2000: Μια συνεργασία»
2. π.χ.
-5ο και 6ο Πρόγραμμα Δράσης για το Περιβάλλον της ΕΕ
-ICLEI, Ευρωπαϊκός Οδηγός Τοπικής Ατζέντα 21,
-UNEP/WORLD TOURISM ORGANISATION/IUCN-The World Conservation Union: Αειφορικός Τουρισμός σε προστατευόμενες περιοχές: Κατευθυντήριες γραμμές σχεδιασμού και διαχείρισης, 2002.
-ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ/ΕΟΜΜΕΧ: Σχεδιασμός Δράσεων Πιλοτικού χαρακτήρα για την Ανάπτυξη του Οικολογικού Τουρισμού, Δεκέμβριος 2000
-AUSTRALIA AND NEW ZEALAND ENVIRONMENTAL CONSERVATION COUNCIL: Best Practices in protected Area Management Planning.

3. Προκειμένου να αποφύγουμε την επιβολή κυρώσεων και συγχρόνως να εξασφαλίσουμε την απαραίτητη πίστωση χρόνου.