φωτο: Δανάη Μακρή
ΕΙΜΑΙ ΑΘΕΟΣ, δεν ξέρω από μνημόσυνα…
ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΟΥΛΕΨΕΙ ΠΟΤΕ ΣΤΗ ΒΑΡΥΤΙΝΗ. Ούτε και συγγενείς είχα, στα νταμαρια και τις μπούκες.
ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΟΥΛΕΨΕΙ ΠΟΤΕ ΣΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟ. Όταν τα αγριεμένα στίφη των τουριστών τρώνε το καλοκαίρι ωμό, κρύβομαι.
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ “ΕΘΝΙΚΟΦΡΩΝ” ΟΥΤΕ “ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ”.
Τέτοιες κρυψώνες ούτε αξιώθηκα ούτε καταδέχτηκα, λόγω άκαιρης γέννησης, αν με εννοείς.
ΤΡΙΑ ΠΑΘΗ με κυριέψανε από παιδι, που κάποιος άλλος τα ‘πε σωστά με τούτα τα λόγια: “Τη λαχτάρα μου για αγάπη, την αναζήτηση της γνώσης και την ανυπόφορη θλίψη για τα βάσανα του ανθρώπινου είδους”.
Για όλους τους παραπάνω λόγους…
Τώρα που η Μήλος βρίσκει -επιτέλους!- τους υπερασπιστές της στο Δημοτικό Συμβούλιο και τα Portal, στους αγανακτισμένους και τους νοικοκυραίους, στους επαγγελματίες και τους επιστήμονες…
Τρομαγμένος από τις κλαγκές των “ένθεν και ένθεν” άναρθρων άρθρων…
Στην πιο σκοτεινή και ανέγγιχτη γωνιά της ψυχής μου, (“μην έχοντας πού αλλού να θρηνήσω”), είπα να κάνω μνημόσυνο σε όσους, με σαρακοφαγωμένα σπλάχνα, κοιμήθηκαν στα χώματα τούτης της πατρίδας, ελπίζοντας πως κάποτε, τα παιδιά τους, σ’ αυτά τα ίδια χώματα, θα περπατήσουν όρθια.
………………………………
Δεν ξέρω από ψαλμούς και εσπερινούς – μόνο τους 15.
………………………………
Κι έτσι, μετά από πολλές δοκιμές και σκέψεις, άλλαξα γνώμη και κάνω άλλο προσκλητήριο, σίγουρος ότι σ’ “εκείνους”, τους ΛΕΒΕΝΤΕΣ, έτσι θα άρεσε καλύτερα και... πιο πολλους ορθιους θα μαζέψουμε:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου