ΣΑΠΙΣΑΜΕ. ΑΣ ΓΙΝΟΥΜΕ, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ, ΚΑΛΟ ΛΙΠΑΣΜΑ...

Διάβασα την επιστολή του φίλου και συναδέλφου Φραγκίσκου Τούρλου στη "Φωνή". Και θυμήθηκα που τον Φλεβάρη, όταν ο Γεράσιμος μου έστειλε την επιστολή-λάσπη, του τηλεφώνησα και τον ρώτησα αν στ' αλήθεια έγραψε ο ίδιος όλα εκείνα τα ψεύδη για την απόπειρα να συνεργαστούμε στο Δήμο (για την... αναίδειά μου να ζητήσω 1500 ευρώ το μήνα!). Δεν ήθελα να ανταπαντήσω πριν του δώσω την ευκαιρία να το ξανασκεφτεί. Η απάντησή του ήταν, στ' αλήθεια, αποστομοτική:

" Άκουσε να σου πω Κώστα, ο Δήμος δεν είναι άσυλο!".

Όπως αποδεικνύεται και με την επιστολή Τούρλου, δε ντράπηκε, ο Γεράσιμος που έγινε δήμαρχος, να προσβάλει με τον πιο χυδαίο τρόπο δυο ανθρώπους που τυχαίνει να είναι επιστήμονες έξω από κάθε είδους λαμογιές, που έχουν μοχθήσει όχι μόνο στον αγώνα της επιβίωσης μα και - κυρίως - μιας άλλης, αλλιώτικης ζωής, έξω από τα σκοτάδια και τη βρώμα του μεταπολιτευτικού μας οχετού. Και είναι αυτός ένας πολύ σοβαρός λόγος για πολλά δεινά (όσον αφορά το πρόσωπό μου τουλάχιστον). 

Η ανάγκη μας να δουλέψουμε (σε μια εποχή που η κομπίνα διανέμεται δωρεάν αλλά η δουλειά είναι δυσεύρετη) και το αυτονόητο δικαίωμά μας να ζητάμε αμοιβή για τη δουλειά μας, (και όχι μίζες για τις λαμογιές που βαφτίζονται "ευγενική προσφορά και χορηγία") αντιμετωπίζεται ως αίτημα ελεημοσύνης προς τον... ηγεμόνα.

Αλλά αυτοί είναι οι καιροί. Αρκεί να τον δει κανεις να περπατά με ένα σμάρι... κουνούπια να τον ακολουθεί κατά πόδας, για να καταλάβεις τί εννοώ!...

Γεράσιμε, "αρχή άνδρα δείκνυσι", έλεγαν οι πρόγονοί μας που τους πουλάτε στα τουριστικά. Που σημαίνει: ο αληθινός άντρας φαίνεται όταν καταλάβει την εξουσία.

Γεράσιμε, από μια απλή επίσκεψη στη Βικυπαίδεια για το "άντρας", αντιγράφω:

"Ο ανδρισμός είναι μια μορφή πολιτισμού. Περιλαμβάνει την ασφάλεια, την ευθύνη, την ανιδιοτέλεια, και γενικούς κανόνες ηθικής, όπως ειλικρίνεια, και σεβασμός".

.............................................................................

Οι ελπίδες μας πάντα στους νέους.

Όχι τους βιολογικά νέους, μα εκείνους

που θα μας γδάρουν από το σήμερα

για να πάρει αέρα το αύριο.

Προς το παρόν, μαυρίλα.

("Ο ΑΓΕΡΑΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ"

Στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης.
Μουσική: Ηλίας Ανδριόπουλος.
Πρώτη εκτέλεση: Σωτηρία Μπέλλου, « ΛΑΪΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ», 1980.
Πάγωνε στους δρόμους ο αγέρας
σαν χαρταετός μοιάζει η ψυχή
κι έχεις τα δυο μάτια βουρκωμένα
σαν προάστια μέσα στην βροχή.

Νύχτωσε νωρίς στην οικουμένη
ψάχνω, σε φωνάζω, δεν μ ακούς
βλέπω τα ηφαίστεια στους δρόμους
με φωτιές να καίν' τους ζωντανούς.

Φεύγω πικραμένη και σ' αφήνω
ακυβέρνητη στη θάλασσα σανίδα
δεν μπορώ το αίμα μου να δίνω
σε μιαν άρρωστη συνέχεια πατρίδα.)

Μα όσο πιο μεγάλη η πτώση, τόσο πιο μεγάλη η ελπίδα...

ΒΡΕ ΟΥΣΤ! ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ!!!