Αυτό είναι ένα ντοκιμαντέρ που όμοιο του δεν έχεις ξαναδεί. Ένα 3D φιλμ που δεν κινηματογραφεί απλά μια έκφανση ζωής. Την πιάνει αγκαλιά, τη μεταφέρει στο πανί και εκεί την αφήνει ελεύθερη, παλλόμενη, να αναπνεύσει για 106 λεπτά. Για να κατοικήσει στο θυμικό σου, πριν επιστρέψεις στη πραγματικότητα, της οποίας όμως, σύντροφοι πια, είστε αμφότεροι αναπόσπαστο κομμάτι. Τελικά η τέχνη αντανακλά τη ζωή ή η ζωή την τέχνη;
Η ερώτηση είναι ρητορική, γιατί καθώς ο Βέντερς σε κάνει κοινωνό του έργου της σπουδαίας χορογράφου, συμπατριώτισσας και φίλης του, Φιλιπίνα `Πίνα' Μπάους (την οποία πρωτο-συνέστησε στους σινεφίλ ο Πέδρο Αλμοδόβαρ στο «Μίλα της») το μυαλό σιωπά και αφουγκράζεται. Όλα όσα εκφράζονται αλογόκριτα στα κλασσικά κομμάτια του –κατά την ίδια- αυτοβιογραφικού ρεπερτορίου της Μπάους (η οποία πρόλαβε να συμμετάσχει στη δημιουργία του φιλμ, πριν τον πρόωρο και αιφνίδιο θάνατο της, τον Ιούνιο του '09), σαν τα “Café Müller” και “Kontakthof”. Ερμηνευμένα από τα μέλη του περίφημου Tanztheater Wuppertal Pina Bausch. Σε ένα μαγικό αμάλγαμα χορού, παντομίμας και ευφάνταστης συνεργασίας / συνεύρεσης / συνύπαρξης με τον ήχο, το χώρο και τα στοιχεία της Φύσης (χώμα, πέτρα, νερό). Που χάρη στο –ουσιαστικότερο από ποτέ- 3D σε συνεπαίρνει αμαχητί.
Ιωάννα Παπαγεωργίου – περ. “ΣΙΝΕΜΑ”
«Μου άρεσε να χορεύω γιατί φοβόμουν να μιλήσω. Οταν κινούσα το σώμα μου, μπορούσα να αισθανθώ». Η Πίνα Μπάους ήταν μια πανέμορφη γυναίκα, μέχρι το τέλος. Μια μεγάλη βασίλισσα του χοροθεάτρου που μπορούσε να σε καθηλώσει με τα βαθιά, γαλανά της μάτια. Οι χορευτές της την ερωτεύονταν. Οπως και οι θεατές.
Σαντρα Bουλγαρη – “Η Καθημερινή” 01-07-09
Η ποίηση του σώματοςΗ ιδιοφυΐα της Μπάους έγκειται ακριβώς στον τρόπο με τον οποίο «ράβει» τις αντιθέσεις δίνοντάς τους ένα νόημα και μια κατεύθυνση, συνθέτοντας το έργο με συνοχή και ενότητα, σαν να φτιάχνει ένα μεγάλο χαλί. Ως εκ τούτου, το Χοροθέατρό της έχει αναπτύξει ένα δικό του ιδίωμα, το οποίο, πέρα από τις διαφορετικές γλώσσες και τους πολιτισμούς, έχει βρει τον τρόπο να μιλάει στους ανθρώπους για πράγματα που πονάνε ή που παρηγορούν, χρησιμοποιώντας την ποίηση της σωματικής έκφρασης και της εικόνας και την ένταση της μεταφοράς της συμβολικής κίνησης.
Γεννημένη στο Solingen της Γερμανίας το 1940, η Πίνα Μπάους μεγάλωσε στο εστιατόριο των γονιών της. «Πέρασα πολύ χρόνο κάτω από τα τραπέζια: υπήρχε τόσος κόσμος και συνέβαιναν πάντα τόσα παράξενα πράγματα», λέει και αποκαλύπτει επάνω στη σκηνή όλα τα παράξενα πράγματα που συμβαίνουν υπογείως ανάμεσα στους ανθρώπους.Μία από τις αντιθέσεις που διατρέχουν τα έργα της είναι μια διάχυτη νοσταλγία για την πατρίδα, η νοσταλγία τού να μπορεί κανείς επιτέλους να ακουμπήσει τις βαλίτσες του στο έδαφος και ταυτόχρονα το κάλεσμα του μεγάλου «εκεί έξω» που δεν αφήνει να σταματήσει το ταξίδι. Χωρίς σταματημό η Pina Bausch αφαιρεί κάτω από τα πόδια των χορευτών της και μαζί και των θεατών της το καθησυχαστικό έδαφος των συνηθειών και τους στέλνει στο άγνωστο σαν σε μια ξένη χώρα.
Χριστιανα Γαλανοπούλου – “Το Βημα” 25/04/1999
